................................................."Κιτρινισμένες λιθο-γραφίες για τον Άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας ανεπιστρεπτί..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Αύγουστος 2018 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~

~~~

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011


Αρκαδικά.......................................................................................................

Ελλάδος περιήγησις… Αρκαδικά

(ed. F. Spiro. Leipzig, Teubner. 1903)

Ἀρκάδων δὲ τὰ πρὸς τῆς Ἀργείας Τεγεᾶταί τε ἔχουσι καὶ Μαντινεῖς, νέμονται δὲ οὗτοί τε καὶ τὸ ἄλλο Ἀρκαδικὸν <τὸ> μεσόγαιον τῆς Πελοποννήσου. Κορίνθιοι γὰρ οἰκοῦσιν ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ πρῶτοι: Κορινθίοις δὲ τὰ πρὸς θαλάσσης εἰσὶν Ἐπιδαύριοι γείτονες: τὰ δὲ ἐς Ἐπίδαυρον καὶ Τροιζῆνά τε καὶ Ἑρμιόνα ὁ κόλπος ἐστὶν ὁ Ἀργολικὸς καὶ ὅσα ἐπιθαλάσσια τῆς Ἀργείας: ταύτης δὲ ἔχονται τῆς χώρας Λακεδαιμονίων περίοικοι, τούτοις δὲ ὅμορος ἡ Μεσσηνία: καταβαίνει γὰρ μέχρι θαλάσσης ἐς Μοθώνην καὶ Πύλον καὶ ἐπὶ Κυπαρισσιάς. [2] τὰ δὲ πρὸς Λεχαίου Κορινθίοις Σικυώνιοι προσοικοῦσιν ἔσχατοι ταύτῃ μοίρας τῆς Ἀργολίδος: μετὰ δὲ Σικυῶνα Ἀχαιοὶ τὸ ἐντεῦθέν εἰσιν οἱ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν οἰκοῦντες: τὸ δὲ ἕτερον Πελοποννήσου πέρας τὸ ἀπαντικρὺ τῶν Ἐχινάδων οἰκοῦσιν Ἠλεῖοι: τῆς δὲ γῆς τῆς Ἠλείας κατὰ μὲν Ὀλυμπίαν καὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τὰς ἐκβολὰς πρὸς τὴν Μεσσηνίαν εἰσὶν ὅροι, τὰ δὲ πρὸς Ἀχαί̈αν Δυμαίων εἰσὶν ὅμοροι. [3] τούτων τῶν κατειλεγμένων καθηκόντων ἐπὶ θάλασσαν Ἀρκάδες τὸ ἐντὸς οἰκοῦσιν ἀποκλειόμενοι θαλάσσης πανταχόθεν: ὅθεν σφᾶς καὶ Ὅμηρος ἀφικέσθαι φησὶν ἐς Τροίαν παρ’ Ἀγαμέμνονος πλοῖα εἰληφότας καὶ οὐχὶ ναυσὶν οἰκείαις. [4] φασὶ δὲ Ἀρκάδες ὡς Πελασγὸς γένοιτο ἐν τῇ γῇ ταύτῃ πρῶτος. εἰκὸς δὲ ἔχει τοῦ λόγου καὶ ἄλλους ὁμοῦ τῷ Πελασγῷ μηδὲ αὐτὸν Πελασγὸν γενέσθαι μόνον: ποίων γὰρ ἂν καὶ ἦρχεν ὁ Πελασγὸς ἀνθρώπων; μεγέθει μέντοι καὶ κατὰ ἀλκὴν καὶ κάλλος προεἶχεν ὁ Πελασγὸς καὶ γνώμην ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ἦν, καὶ τούτων ἕνεκα αἱρεθῆναί μοι δοκεῖ βασιλεύειν ὑπ’ αὐτῶν. πεποίηται δὲ καὶ Ἀσίῳ τοιάδε ἐς αὐτόν:Ἀντίθεον δὲ Πελασγὸν ἐν ὑψικόμοισιν ὄρεσσι γαῖα μέλαιν’ ἀνέδωκεν, ἵνα θνητῶν γένος εἴη.

Οι Αρκάδες που συνορεύουν με τη χώρα των Αργείων είναι οι Τεγεάτες και οι Μαντινείς. Αυτοί μαζί με τους άλλους Αρκάδες κατέχουν τη μεσογειακή χώρα της Πελοποννήσου. Πρώτα είναι οι Κορίνθιοι που κατοικούν στον ισθμό. Στο μέρος προς τη θάλασσα οι Κορίνθιοι γειτονεύουν με τους Επιδαυρίους. Μετά την Επίδαυρο, την Τροιζήνα και την Ερμιόνα βρίσκεται ο Αργολικός κόλπος και οι παραλιακές περιοχές της Αργολίδας. Στη συνέχεια έρχεται η χώρα των περιοίκων των Λακεδαιμονίων, οι οποίοι έχουν κοινά σύνορα με τους Μεσσηνίους, που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα της Μοθώνης, της Πύλου και των Κυπαρισσιών.
Οι Σικυώνιοι  ζουν στην πλευρά της Κορίνθου προς το Λέχαιο και κατέχουν την πιο απομακρυσμένη περιοχή της Αργολίδας. Μετά τη Σικυώνα και κατά μήκος της ακτής ζουν οι Αχαιοί. Στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου, που είναι απέναντι από τις Εχινάδες, ζουν οι Ηλείοι: η Ηλεία προς την Ολυμπία και τις εκβολές του Αλφειού συνορεύει με τη Μεσσηνία και προς την Αχαί̈α συνορεύει με τη Δύμη.
Η περιοχή όλων αυτών φτάνει μέχρι τη θάλασσα, αλλά οι Αρκάδες βρίσκονται στο κέντρο και είναι αποκομμένοι από τη θάλασσα από κάθε πλευρά.  Γι’ αυτό ο Όμηρος λέει ότι, όταν πήγαν στην Τροία, πήραν πλοία του Αγαμέμνονα και όχι δικά τους.
Οι Αρκάδες λένε ότι ο πρώτος κάτοικος αυτής της περιοχής ήταν ο Πελασγός. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι ήταν και άλλοι μαζί του και δεν ήταν μόνος ο Πελασγός, γιατί διαφορετικά ποιοι θα είχαν άρχοντα τον Πελασγό; Ο Πελασγός ήταν ψηλότερος , δυνατότερος, ωραιότερος και εξυπνότερος από τους άλλους και, κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο λόγος που τον έκαναν βασιλιά. Ο Άσιος έγραψε γι’ αυτόν τα εξής:
Τον ισόθεο Πελασγό στα βουνά με τα ψηλά δέντρα
γέννησε η μαύρη γη, για να δημιουργηθεί η γενιά των θνητών.
[Από την  έκδοση του "Κάκτου", σε μετάφραση της Ανδρεανής Ταταράκη]

Ένα μικρό απόσπασμα από τα Αρκαδικά του Παυσανία δεν είναι παρά μια αφορμή για να ανατρέξει κανείς στα ωραιότατα κείμενα του σπουδαίου αυτού περιηγητή και γεωγράφου του 2ου αι., ο οποίος έζησε στους χρόνους του Αδριανού και του Μάρκου Αυρήλιου. Είναι διάσημος για το Ελλάδος περιήγησις, ένα εκτενές έργο που περιγράφει την αρχαία Ελλάδα με μαρτυρίες από πρώτο χέρι και αποτελεί σοβαρό σημείο σύνδεσης μεταξύ της κλασικής φιλολογίας και της σύγχρονης αρχαιολογίας. Μπορεί να έχει κάποια λάθη, μπορεί να μην είναι απόλυτα τεκμηριωμένα κάποια σημεία από τις περιγραφές και διηγήσεις του, δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί ένα θησαυρό. Πάντως, είμαι από τους θαυμαστές του Παυσανία. Κι όσο σκέφτομαι ότι ταξίδεψε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο χωρίς αυτά τα μέσα που εμείς σήμερα διαθέτουμε, με πιάνει τρέλα!
Ο Τζέιμς Φρέιζερ, ο οποίος παρήγαγε μια από τις διάφορες αγγλικές μεταφράσεις του έργου (6 τομ., 1898), παρατηρεί για τον Παυσανία ότι: “χωρίς αυτόν τα ερείπια της Ελλάδας θα ήταν ως επί το πλείστον έναςλαβύρινθος χωρίς ενδείξεις, ένα αίνιγμα χωρίς απάντηση.”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου